Chociaż te schorzenia są uleczalne, objawy i konsekwencje mogą być szkodliwe i śmiertelne, jeśli nie zostaną usunięte. Zaburzenia odżywiania często współistnieją z innymi stanami, takimi jak zaburzenia lękowe, nadużywanie narkotyków czy depresja. Rodzaje zaburzeń odżywiania . Trzy najczęstsze typy zaburzeń odżywiania to: Chłopakowi czy dziewczynie łatwo jest poczuć się brzydko, pechowo lub nieodpowiednio, gdy wzorce, z którymi się styka, są właśnie takie. Poczucie własnej wartości pozostaje niskie i zaczyna się pojawiać kompleks niższości, co może skutkować nawet zaburzeniami odżywiania lub depresją. 5. Niepowodzenia w relacjach społecznych 3. Jak pomóc osobie z zaburzeniami odżywiania? Jeśli podejrzewasz, że ktoś z Twoich bliskich zmaga się z zaburzeniem odżywiania, oto kilka kroków, które możesz podjąć: Podejdź z empatią: Porozmawiaj z osobą w sposób pełen zrozumienia i wsparcia. Unikaj osądzania, bądź blisko i wysłuchaj. Zaproponuj pomoc: Zasugeruj wizytę Dodatkowo dorośli z autyzmem ćwiczą odpowiednie procedury funkcjonalne tak, aby mogli uzyskać więcej poczucia bezpieczeństwa i autonomii. Otrzymują oni także pomoc w wejściu na rynek pracy. Ważne jest również, aby pomóc w takich sytuacjach, jak lęk lub zaburzenia nastroju, takie jak depresja. Z kolei Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego6 definiuje osobę z zaburzeniami psychicznymi jako osobę chorą psychicz- nie (wykazującą zaburzenia psychotyczne), upośledzoną umysłowo, wy- kazującą inne zakłócenia czynności psychicznych, które zgodnie ze sta- nem wiedzy medycznej zaliczane są do zaburzeń Tego typu słowa mogą bardzo łatwo nasilić ryzyko wystąpienia zaburzeń odżywiania (ED), a osobie, która je ma – mocno utrudnić życie i wychodzenie z nich” – tak zaczyna swój post Jakub Chwiłkowski, dietetyk. Ekspert stworzył listę 5 rzeczy, których lepiej nie mówić osobom z zaburzeniami odżywiania. Dziecko z zaburzeniami odżywiania w szkole i przedszkolu : informacje dla pedagogów i opiekunów / Gabriela Jagielska. - Warszawa : Ośrodek Rozwoju Edukacji, 2010. w 57574, w 57581 4. Jak pokonać objadanie się / Christopher G. Fairburn. - Kraków : Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, cop. 2014. w 59032 5. Warto jednak zastanowić się co mamy na myśli mówiąc takie zdanie osobie z problemami z zaburzeniami odżywiania. Bardzo często przez takie słowa wynikają nieporozumienia i kłótnie przy stole, ponieważ osoba z problemem najczęściej wizualizuje tłustego kotleta na talerzu. Czy zatem na pewno o to nam chodziło? ciąży, z wyłączeniem środowiskowych domów samopomocy i innych ośrodków wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi; • prowadzenie ośrodków interwencji kryzysowej. Do zadań z zakresu administracji rządowej realizowanych przez powiat należy: • pomoc cudzoziemcom, którzy uzyskali w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy Artykuł ten, adresowany jest do nauczycieli i rodziców, omawia różne aspekty adaptacji uczniów z zaburzeniami ze spektrum autyzmu w szkole, takie jak tworzenie środowiska wspierającego, indywidualizacja procesu nauczania, wspieranie komunikacji i interakcji społecznych, współpraca z nauczycielami i innymi uczniami, wprowadzenie wnlzx8. Jestem kobietą, mam 19 lat. Mam 170 cm wzrostu i obecnie ważę ok. 53 kg. Wszystko zaczęło się, gdy w październiku 2009 r. postanowiłam, że trochę schudnę. Chudłam. Szło mi naprawdę nieźle. Ograniczałam jedzenie, przestałam jeść słodycze i nie jadłam po godzinie 18. Wchodząc raz w tygodniu na wagę, zwykle byłam pozytywnie zaskoczona, chudłam ok. 1 kg tygodniowo. Podobało mi się to. I tak chudłam, chudłam, chudłam... Ludzie zaczęli to zauważać. Na początku ich reakcja była pozytywna, z czasem zaczęli mi mówić, że wyglądam na osobę chorą. Tak z wagi 70 kg zeszłam do około 50 kg. (50 kg - moja najniższa waga). Przez początkowy okres diety zapisywałam to, co jem, ale nie liczyłam zawartych w posiłkach kalorii. Później zaczęłam liczyć. To było straszne. W kwietniu 2010 roku (Wielkanoc) skusiłam się na ciasto - pierwszy raz od października. Wtedy wpadłam w wir jedzenia. Jadłam ciasto, które zostało po świętach, na początku kulturalnie, po kawałeczku, bo byłam na diecie, potem upiekłam sobie jeszcze ciasto, jadłam, jadłam, jadłam... Potem postanowiłam wrócić do diety, pozwalając sobie jednak na ciasto od czasu do czasu, żeby uniknąć napadów obżarstwa. Będąc szczupłą myślałam, że czasami mogę pozwolić sobie na małe szaleństwo, zjeść czasami tyle, ile chcę. Czasem objadałam się tak, że strasznie bolał mnie brzuch, był bardzo wypukły, bolały mnie mięśnie pod żebrami. Obżerałam się w samotności. Wstydziłam się tego. Wszyscy uważali, że jestem taka chuda, że wyglądam jak anorektyczka, a tymczasem ja żarłam więcej niż wszyscy razem wzięci. Odkąd pamiętam zawsze lubiłam jeść. Nigdy mnie to nie opuściło. Jednak mimo ogromnej chęci jedzenia teraz już nie chciałam tyć. Byłam zła, gdy waga zbliżała się do 53 kg. I tak zaczęło się moje obżeranie i ograniczanie jedzenia do minimum - na przemian. Próbowałam wymiotować, ale mi to nie wychodziło, więc zaczęłam zażywać środki przeczyszczające. Po dniu obżarstwa brałam tabletkę i następnego dnia rano budziłam się z płaskim brzuchem. Robiłam kupę, jedną, drugą, trzecią i było po sprawie. Czasami, gdy tak bardzo się objadłam i nie odczuwałam bólu fizycznego z przejedzenia, byłam na siebie wściekła. Zjadłam tyle, a moje ciało nawet mnie za to nie karze. Ale psychika karała. Wyrzucała mi każdą zjedzoną kalorię. Miałam nienawistne myśli w stosunku do samej siebie, myślałam o tym, by zadać sobie ból, chciałam umrzeć. Teraz jak to piszę, ważę ok. 53 kg. Nie liczę już kalorii. Ciągle jednak myślę o jedzeniu. Jak nie jem to śpię, jak nie śpię to myślę o jedzeniu albo jem. Mam ochotę na sernik, to idę do sklepu kupić ser i robię ciasto. Potrafię zjeść pół blachy od razu, kto wie, może zmieściłabym i całą blachę. Czasem mam wrażenie, że nie odczuwam ani głodu, ani sytości. Moje życie jest jedzeniem. Nie liczy się nic innego. A gdy nawet na chwilę zajmę się czymś, to i tak myśli dotyczące jedzenia przedzierają się na pierwszy plan. Gdy zjem, myślę co mogłabym zjeść potem. Z drugiej strony towarzyszy mi lęk przed przytyciem, choć ostatnio 'pozwalam sobie ważyć więcej niż 50 kg'. Nie mam już na to wszystko siły. W miarę bezpiecznie czuję się w swoim łóżku. Jednak czasami potrafię wyrwać się z łóżka do sklepu np. po loda, bo akurat przeszedł mi przez myśl. Nie wiem już jak mam żyć. Nie mam na to siły. Nie mam celu w życiu. Nie chce mi się spotykać z ludźmi, nie chce mi się wychodzić z domu. Nic mi się nie chce. Kiedyś, zanim zaczęłam dietę, jadłam co chciałam i kiedy chciałam. Nie miałam świadomości kalorii zawartych w jedzeniu. Jak przytyłam, kupowałam spodnie w większym rozmiarze i nie robiłam z tego problemu. Czy byłam szczęśliwsza? Wiem, że się rozpisałam, ale jeśli Pan/Pani dotarła tutaj i czyta właśnie to zdanie, to z rozpaczą i łzami w oczach wołam o pomoc. Spis treści: Czym są zaburzenia odżywiania?Jakie są rodzaje zaburzeń odżywiania?Jak rozpoznać zaburzenia odżywiania? Jakie są objawy w konkretnych przypadkach?Jakie są metody leczenia zaburzeń odżywiania?Domowe sposoby na zaburzenia odżywianiaCo powoduje zaburzenia odżywiania? Przyczyny zaburzenia odżywianiaKonsekwencje zaburzeń odżywiania – skutki zaburzeń odżywianiaJak zdiagnozować zaburzenia odżywiania się?Jak zapobiegać zaburzeniom odżywiania? Działania profilaktyczne Zaburzenia odżywiania to zaburzenia dotyczące zachowań żywieniowych, często występujące z nadmierną troską o masę ciała, upośledzające zdrowie fizyczne czy funkcjonowanie psychospołeczne. Mogą występować w formie poważnych chorób psychiatrycznych związanych z wysokim wskaźnikiem zachorowalności i śmiertelności. Zaburzenia odżywiania częściej występują u dorastających kobiet, jednak napadowe zaburzenia odżywiania (binge eating disorder) to problem przede wszystkim mężczyzn i osób starszych. [1] [2] Jakie są rodzaje zaburzeń odżywiania? Napadowe zaburzenia odżywiania Napadowe zaburzenia odżywiania (binge eating disorder) są najczęściej występującym zaburzeniem odżywiania. Zazwyczaj zaczynają się w okresie dorosłości i znaczną część chorych stanowią mężczyźni. Napadowe zaburzenia odżywiania możemy odróżnić od bulimii tym, że osoby z napadowymi zaburzeniami odżywiania nie ograniczają jedzenia oraz nie stosują zachowań oczyszczających w celu kompensacji. Zaburzenia te mają tendencje do remisji i nawrotów. Bulimia – żarłoczność psychiczna Bulimia (bulimia nervosa) występuje znacznie częściej niż anoreksja. Pojawia się w późnym okresie adolescencji lub we wczesnej dorosłości. Najczęściej osoby cierpiące na bulimię to kobiety (aż 85-90%). Bulimia jest zaburzeniem odżywiania polegającym na spożywaniu dużych ilości jedzenia w krótkim czasie, często, nawet gdy nie są głodne. Nierzadko podczas jedzenia mają tendencję do czucia się poza kontrolą i nie mogą przestać jeść. Osoby chore na bulimię mogą spożywać nawet do 20 000 kalorii na raz. Najczęściej spożywane po raz pierwszy pokarmy są zazwyczaj słodkie, słone, miękkie lub gładkie o wysokiej kaloryczności. Objadanie może występować kilka razy w tygodniu lub kilka razy dziennie. Możemy wyróżnić dwa typy bulimii: Bulimia oczyszczająca - ten typ bulimii polega na wywoływaniu wymiotów po nieoczyszczająca - osoby z tym typem bulimii używają środków przeczyszczających, czopków, lewatyw, diuretyków, aby pozbyć się jedzenia. W przypadku tego rodzaju bulimii po obżarstwie niektórzy stosują dłuższy post lub intensywne ćwiczenia, aby spalić spożyte kalorie. [3] Anoreksja – jadłowstręt psychiczny Anoreksja (anorexia nervosa) to najbardziej znane i najczęściej badane zaburzenie odżywiania. Zwykle jego rozwój przypada na okres dorastania i występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. Śmiertelność anoreksji jest najwyższa spośród wszystkich zaburzeń psychicznych, a chorzy umierają w wyniku powikłań czy samobójstw. Istnieją dwa następujące typy anoreksji: Typ restrykcyjny. Polega na utracie wagi poprzez post oraz nadmierne gwałtownego objadania. Występuje, kiedy osoby chore spożywają duże ilości pokarmu, a następnie oczyszczają się poprzez wywoływanie wymiotów, stosowanie środków przeczyszczających lub moczopędnych. Pica Pica to zaburzenie polegające na częstym i obfitym spożywaniu przedmiotów, które mogą, ale nie muszą być produktem spożywczym. Przykłady takich produktów to gleba, kreda, mydło, papier, włosy czy kostki lodu. Istotne jest, że osoba spożywająca dany przedmiot nie zważa na możliwe konsekwencje żywieniowe wynikające z ich jedzenia. Jest to zachowanie kompulsywne, ale rzadko wynika z zaburzeń psychicznych. Przyczyną tego zaburzenia jest najczęściej niedokrwistość z niedoboru żelaza. W przypadku pica problemem jest przeprowadzenie prawidłowej diagnostyki, ponieważ pacjenci mogą czuć się ośmieszeni czy zażenowani swoimi nietypowymi nawykami żywieniowymi. Powoduje to, że pacjenci rzadko zgłaszają się po pomoc. Pica może występować z pragnieniem spożywania wielu produktów – na przykład: orzeszków ziemnych, chipsów, marchwi, pietruszki, sałaty, tostów, liści mięty, selera, masła orzechowego, surowych ziemniaków, skórki pomarańczowej, nasion pomidorów, fusów z kawy, sody oczyszczonej, węgla drzewnego czy sadzy, zaprawy murarskiej, dętki opony czy trocin. [5] AFRID - unikające lub restrykcyjne zaburzenia przyjmowania pokarmów AFRID to zaburzenia, które dotyczą restrykcyjnego zaburzenia przyjmowania pokarmów u niemowląt, małych dzieci i niektórych dorosłych. AFRID pojawia się najczęściej do 7 roku życia i czasami może utrzymywać się do wieku dorosłego. Przyczyną tego zaburzenia może być utrata zainteresowania jedzeniem, intensywna niechęć do określonych smaków, zapachów, konsystencji czy kolorów. Zaburzenia przeżuwania – zespół ruminacji Zaburzenia przeżuwania polegają na cofaniu pokarmu z żołądka do ust do 30 minut po jego spożyciu, a następnie ponownym przeżuwaniu i połykaniu lub wypluwaniu. W przeżuwanie jest zaangażowany niecelowy skurcz żołądka. Ruminacje u niemowląt ustępują zazwyczaj do 12 miesiąca życia, ale u starszych dzieci oraz dorosłych mogą prowadzić do utraty masy ciała lub niedożywienia. Zaburzenia przeżuwania mogą towarzyszyć też anoreksji. Możliwe przyczyny występowania ruminacji to: Choroba fizyczny. Najczęściej jednak identyfikacja przyczyny zespołu przeżuwania jest trudna. [6] OSFED - Inne określone zaburzenia odżywiania i jedzenia: OSFED to grupa zaburzeń, które obejmują: zaburzenia oczyszczania, zespół nocnego objadania się, atypową anoreksję oraz subkliniczną bulimię. Zaburzania oczyszczania się Zaburzenia oczyszczające charakteryzują się wymiotami, nadmiernymi ćwiczeniami fizycznymi, używaniem środków przeczyszczających lub moczopędnych w celu kontroli wagi. Nie występuje w ich przypadku nadmierne objadanie się. Powikłania tej grupy przypadłości są podobne do powikłań bulimii, są to: Zaburzenia równowagi z jamy ślinianek przyusznych. Zespół nocnego objadania się Zespół nocnego objadania się to częste przejadanie się po przebudzeniu ze snu, które jest silnie związane z zaburzeniami snu. Przypadłość tę leczy się podobnie jak napadowe zaburzenia odżywiania. Atypowa anoreksja Atypowa anoreksja ma podobne objawy do anoreksji, ale różni się tym, że BMI chorych jest w granicach normy. Leczenie powinno przebiegać podobnie jak leczenie anoreksji. Podprogowa (subkliniczna) bulimia i napadowe zaburzenia odżywiania Subkliniczna bulimia nie spełnia idealnych kryteriów bulimii oraz napadowych zaburzeń odżywiania. Ortoreksja Ortoreksja to nowa przypadłość polegająca na obsesyjnej koncentracji na zdrowym odżywianiu, na przykład w postaci eliminacji całych grup pokarmów z obawy, że są one niezdrowe [7] Jak rozpoznać zaburzenia odżywiania? Jakie są objawy w konkretnych przypadkach? Napadowe zaburzenia odżywiania – objawy Objawy napadowych zaburzeń odżywiania to: Spożywanie ogromnych ilości pokarmu w krótkim kontroli podczas winy z powodu zachowań kompensacyjnych czy zwiększone ryzyko otyłości, powikłań związanych z otyłością takie jak cukrzyca, choroby serca czy udar mózgu. Bulimia (żarłoczność psychiczna) – objawy Objawy bulimii obejmują: Spożywanie znacznych ilości pokarmu w krótkim kontroli podczas jedzenia kompensacyjne w celu zapobiegania przybieraniu na wadze (wymioty, stosowanie środków przeczyszczających, moczopędnych, ograniczanie jedzenia czy nadmierne ćwiczenia).Występuje strach przed przybieraniem na wadze, pomimo tego, że waga mieści się w równowagi hormonalne. Objawy bulimii są podobne do objawów napadowego odżywiania, ale różnią się tym, że osoby z bulimią utrzymują prawie normalną wagę. Anoreksja (jadłowstręt psychiczny) - objawy Objawy anoreksji obejmują: Skrajną strach przed przybraniem na obraz ciała, zaprzeczanie, że ma się znaczną zachowań kompensacyjnych w celu unikania przybierania na wadze, pomimo występowania niedowagi. Skupienie na jedzeniu oraz do z koncentracją oraz podejmowaniem czy wycofanie obsesyjno-kompulsywne związane z zawroty głowy, brak zimna, kiedy inni czują kobiet może występować brak miesiączki przez co najmniej trzy kolejne cykle menstruacyjne. Jeżeli objawy anoreksji utrzymują się długo, mogą rozwinąć się następujące powikłania: osteopenia,łamliwość włosów oraz paznokci,suchość skóry,zaparcia,niedociśnienie,bradykardie,hipotermia,włosy typu „languno”,brak miesiączek,niepłodność,wyniszczenie mięśni,odporność na hormon wzrostu. Pica – objawy: Objawy pica to: Nietypowe upodobania żywieniowe, spożywanie niejadalnych przedmiotów, bez zwracania uwagi na możliwe związany z chęcią spożywania niejadalnych przedmiotów i podejrzewanie u siebie zaburzeń poważnych konsekwencji zdrowotnych wynikających z danych upodobań żywieniowych, takich jak zakażenia pasożytnicze, niedobór mikroelementów, niedrożność jelit, zatrucia metalami występuje u kobiet ciąży, dzieci oraz osób niepełnosprawnych intelektualnie. U ciężarnych i dzieci najczęściej jest łagodna i ustępuje samoistnie, ale może być przewlekła i wyniszczająca u osób niepełnosprawnych intelektualnie. Najczęstsze typu pica to: Geofagia: jedzenie brudu lub zjadanie brudu (archaiczne).Litofagia: zjadanie kamieni lub jedzenie Zjadanie Zjadanie Zjadanie spalonych Zjadanie włosów. Zarejestrowane przykłady skutków pica to między innymi: Anemia hemolityczna wskutek spożywania odświeżaczy do muszli klozetowych i kulek na oraz perforacja jelit czy przedwczesne porody u kobiet w ciąży w przypadku geofagii (jedzenia brudu lub gliny).Bezoary (kamienie jelitowe) z powodu jedzenia niektórych owoców lub rtęcią z powodu jedzenia papieru (pudełek po chusteczkach oraz paczek papierosów).Niewydolność nerek i hipokalemia wskutek jedzenia w przypadku amylofagii (jedzenia skrobi), gdy nie było zapewnione odpowiednie odżywianie w trakcie ciąży. Konsekwencje pica mogą być poważne, dlatego ważna jest diagnostyka i wprowadzenie leczenia. Zaburzenia przeżuwania (zespół ruminacji) – objawy Objawy zespołu ruminacji to: Cofanie się pokarmu z żołądka do ust lub wymiotowanie oraz ponowne przeżuwanie niecelowego skurczu występować utrata masy ciała lub niedożywienie. AFRID – objawy Objawy AFRID obejmują: Restrykcyjne przyjmowanie pokarmów, które występuje szczególnie u niemowląt, może rozpocząć się do 7 roku życia i trwać do funkcjonowania spożywania posiłków z innymi mikroskładników. Jakie są metody leczenia zaburzeń odżywiania? Najczęściej leczenie zaburzeń odżywiania obejmuje leczenie psychiatryczne, terapię, współpracę z dietetykiem lub psychodietetykiem, uzupełnienie niedoborów, jednak zależnie od typu przypadłości stosuje się różne metody leczenia. Napadowe zaburzenia odżywiania – leczenie Leczenie napadowych zburzeń odżywiania nie powinno skupiać się tylko na utracie wagi, ponieważ może spowodować to wzrost zachowań związanych z objadaniem się. Sposoby leczenia napadowych zaburzeń odżywiania to: Behawioralna utrata masy ciała, która zmniejsza częstotliwość objadania się oraz może prowadzić do utraty masy ciała. Większość osób z napadowymi zaburzeniami odżywiania jest otyła i poszukują jednakowo zaprzestania jedzenia w nadmiernych ilościach oraz redukcji masy ciała. Zazwyczaj pacjencji chudną około 5-10% masy ciała, a utrzymanie tej wagi jest W bulimii zalecane nurty terapii to:terapia poznawczo-behawioralna, terapia interpersonalna i dialektyczna terapia Umiarkowane dodatkowe korzyści może dać połączenie psychoterapii z farmakoterapią. Leki stosowane w przypadku napadowych zaburzeń odżywiania to: fluoksetyna, sertralina, tpiramat, zonisamid, lamotrygina, akamprozat, orlistat, escitalopram, atomoksetyna i duloksetyna. [8] Bulimia (żarłoczność psychiczna) – leczenie W przypadku bulimii najskuteczniejsze jest połączenie kilku rodzajów leczenia jak połączenie psychoterapii z lekami przeciwdepresyjnymi. W leczeniu bulimii stosuje się podejście zespołowe, które obejmuje Ciebie, Twoją rodzinę, Twojego lekarza pierwszego kontaktu, specjalistę zdrowia psychicznego oraz dietetyka, który ma doświadczenie w leczeniu zaburzeń odżywiania. Formy leczenia bulimii to: Psychoterapia. Przykładami skutecznej psychoterapii w bulimii to terapia poznawczo-behawioralna, która pomaga unormować wzorce żywieniowe, zidentyfikować negatywne przekonania i zachowania oraz zastąpić je nowymi, zdrowymi i rodzinna. Stosuje się ją w celu wprowadzenia interwencji, kiedy dziecko lub nastolatek wykazuje niezdrowe zachowania W bulimii stosowany jest lek przeciwdepresyjny, nawet jeśli depresja nie występuje. Jest to żywieniowa. Współpraca z dietetykiem może być konieczna. Opracowanie odpowiedniego planu żywieniowego, w celu osiągnięcia zdrowych nawyków żywieniowych, w celu unikania głodu, zachcianek i zapełnienia potrzebnych składników Zwykle leczenie bulimii przebiega poza szpitalem, ale jeżeli objawy mają poważne komplikacje zdrowotne, konieczna może być dzienne. Wsparcie w postaci szpitali dzienne może być korzystnym rozwiązaniem w leczeniu bulimii. [9] Anoreksja (jadłowstręt psychiczny) – leczenie Ciężka utrata wagi oraz głodzenie to nagły stan medyczny, dlatego osoby z anoreksją mogą wymagać leczenia anoreksji to osiągnięcie minimalnej zdrowej wagi. Leczenie często wymaga współpracy wielu specjalistów, dlatego najskuteczniejsze bywają kompleksowe programy zaburzeń przeciwdziałania anoreksji to: Psychoterapia oraz zarządzanie kliniczne, które mogą pomóc osobie chorej rozpoznać zniekształcone przekonania na temat obrazu ciała, które są kluczowe dla zaburzenia. Może ona także pomóc kontrolować lęk przed jedzeniem. Polecanym nurtem jest psychoterapia dietetyka. Wsparcie dietetyka jest potrzebne dla ustalenia planu żywieniowego, wspierającego powolny przyrost masy rodzinna. Dzięki niej można zauważyć I zmienić negatywne interakcje w rodzinie, takie jak bezproduktywna walka o władzę nad Leki przeciwdepresyjne mogą pomóc z objawami depresji, lęku czy zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych. Jeżeli myślenie danej osoby o jedzeniu jest bardzo zniekształcone, mogą zostać włączone leki przeciwpsychotyczne, takie jak olanzapina. [10] Pica – leczenie W przypadku picy z niedoboru żelaza, po zastosowaniu leczenia, objawy ustępują najczęściej w ciągu kilku dni, a pacjent może odczuwać awersję do wcześniej spożywanych materiałów. Jeżeli pragnienie spożywania nietypowych przedmiotów powraca, należy wykonać ponownie badania w kierunku niedoborów żywieniowych. Leczenie pica obejmuje: Zmniejszenie ekspozycji na pożądane mikroskładników behawioralną czy awersyjną, przede wszystkim u osób niepełnosprawnych intelektualnie. Zaburzenia przeżuwania (zespół ruminacji) – leczenie Podstawową metodą leczenia ruminacji jest terapia behawioralna. Stosuje się także terapię biofeedback, która ma redukować skurcze brzucha oraz wprowadza się naukę oddychania przeponowego. AFRID – leczenie Należy wziąć pod uwagę, że wybredne jedzenie we wczesnym dzieciństwie jest zachowaniem normalnym i nie zalicza się go do AFRID. Leczenie AFRID u dzieci powyżej dziesiątego roku życia może obejmować terapię poznawczo-behawioralną. Leczenie AFRID obejmuje: Leczenie metody ponownego żywienia (żywienie przez zgłębnik).Farmakoterapię wspomagającą. [11][12] Domowe sposoby na zaburzenia odżywiania W swoim zakresie możesz wprowadzić kilka zaleceń odnośnie do postępowania w zaburzeniach odżywiania. Pomóc może: Przestrzeganie planu leczenia. Regularna aktywność w terapii, trzymanie się planu posiłków, nawet jeżeli występuje Zebranie wiedzy na temat bulimii może pomóc w radzeniu sobie z chorobą i być źródłem motywacji do odżywianie. Jeżeli oczyszczasz się, organizm jest narażony na niedobory składników odżywczych. Możesz sięgnąć po poradę odnośnie do prowadzenia diety, do lekarza ogólnego czy dietetyka i zapytać o stosowanie suplementów. Pielęgnowanie relacji. Wsparcie troskliwych członków rodziny oraz przyjaciół może być nastawienie do siebie. Warto być miłym dla siebie, oprzeć się chęci częstego ważenie i przeglądania w lustrze. Może to wspierać chęć podtrzymania niezdrowych ostrożności w kontekście ćwiczeń. Możesz zaczerpnąć porady specjalisty, jaki rodzaj aktywności jest dla Ciebie wskazany, szczególnie jeżeli ćwiczysz nadmiernie w celu spalenia kalorii po stresu. Pomocne mogą być: relaksacja, medytacja, joga, masaże czy akupunktura. Co powoduje zaburzenia odżywiania? Przyczyny zaburzenia odżywiania Wyróżniamy kilka grup powodów zaburzeń odżywiania, tj.: Czynniki biologiczne:Genetyczne. Niektóre geny zwiększają ryzyko rozwoju zaburzeń Pośrednio na rozwój zaburzeń odżywiania może wpływać serotonina, ponieważ odgrywa ona istotną rolę w regulacji apetytu i Zaburzeniom odżywiania sprzyjają cechy osobowości takie jak: perfekcjonizm, impulsywność, poszukiwanie nowości, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, unikanie oraz neurotyzm. Psychiczne czynniki zaburzeń odżywiania to także: niska samoocena, poczucie nieadekwatności lub braku kontroli w życiu, depresja, niepokój, gniew, samotność oraz niezadowolenie z własnego ciała. Rozwojowe. Czynniki środowiskowe tak jak wpływ wykorzystania seksualnego w dzieciństwie zwiększa ryzyko rozwoju zaburzeń odżywiania. Sprzyjać zaburzeniom odżywiania mogą także trudności w wyrażaniu emocji ii uczuć, bycie ofiarą dokuczania lub wyśmiewania się z powodu rozmiaru czy Wpływ mediów i kultury zachodniej, która preferuje szczupłość, szczególnie u kobiet i które kreują idee z tym związane. Wchodzą w to normy kulturowe, które wartościują ludzi na podstawie wyglądu fizycznego. [1] [13] Czynniki ryzyka zaburzeń odżywiania Innym zagadnieniem od przyczyn, są czynniki zaburzeń odżywiania. Wyróżniamy następujące czynniki zaburzeń odżywiania: Historia rodziny. Zaburzenia odżywiania mają większe prawdopodobieństwo wystąpienia u osób, u których rodzice lub rodzeństwo mieli zaburzenia odżywiania. Pozostałe zaburzenia zdrowia psychicznego. Osoby z zaburzeniami odżywiania często mają zaburzenia lękowe, depresję lub zaburzenia i głodzenie się. Stosowanie diety zwiększa ryzyko rozwoju zaburzeń odżywiania. Głodzenie wpływa na mózg, wpływa na zmiany nastroju, sztywność myślenia, niepokój i zmniejszenie apetytu. Zaburzenia odżywiania mogą być objawami głodzenia się – głodzenie się I utrata wagi mogą zmieniać sposób pracy mózgu u osób wrażliwych, co może utrwalać restrykcyjne zachowania żywieniowe i utrudniać powrót do zdrowych nawyków. Stres. Wystąpienie dużego stresora może zwiększyć ryzyko wystąpienia zaburzeń W przypadku cukrzycy typu 1 czasami rozpoznawana jest diabulimia. Polega na celowym przyjmowaniu przez pacjenta niewystarczającej ilości insuliny w celu kontrolowania masy ciała. Cukrzyca typu 2 występuje zaś u pacjentów z zaburzeniami napadowego Kobiety w ciąży mogą wykształcić okresowo najczęściej łagodne zaburzenie typu pica. [14] [15] Kiedy pojawiają się zaburzenia odżywiania? Zależnie od typu zaburzenia odżywiania, mogą mieć początek w różnym wieku. AFRID czy zespół ruminacji może mieć początek w wieku niemowlęcym czy dziecięcym. Bulimia czy anoreksja najczęściej choroba, która rozpoczyna się w okresie dojrzewania. Napadowe zaburzenia odżywiania mogą rozpocząć się w wieku nastoletnim, ale występują często u osób dorosłych. Czy zaburzenia odżywiania to choroba? Czy należy potraktować je poważnie? Zaburzenia odżywiania to poważna choroba. Zależnie od typu zaburzenia, mogą one prowadzić do różnorodnych powikłań, a nawet śmierci, jak często jest w przypadku anoreksji. Konsekwencje zaburzeń odżywiania – skutki zaburzeń odżywiania Zaburzenia odżywiania mogą skutkować wieloma powikłaniami, a niektóre z nich mogą zagrażać życiu. Przykładowe problemy zdrowotne związane z zaburzeniami odżywiania to: Choroby zdrowotne takie jak osteoporoza, niedobory żywieniowe, anemia, słabe mięśnie, niskie ciśnienie krwi, spłycony oddech, niski puls, spadek temperatury ciała, trudności z koncentracją, brak energii, cukrzyca, choroby układu sercowego i oraz oraz zachowania z rozwojem oraz społeczne i problemy w związane z używaniem w pracy i [15] Jak zdiagnozować zaburzenia odżywiania się? Diagnostyka zaburzeń odżywiania różni się zależnie od podejrzewanego rodzaju zaburzenia. Lekarz powinien przeprowadzić wywiad dotyczący historii medycznej pacjenta oraz historii osobistej, zalecane jest wykonanie badań fizykalnych, pomiarów wagi oraz badań krwi. [16] [17] Jakie są najczęstsze wstępne objawy mogące świadczyć o występowaniu zaburzeń odżywiania? Jak rozpoznać zaburzenia odżywiania u dzieci? Jeśli podejrzewasz, że członek rodziny lub przyjaciel wydaje się wykazywać oznaki zaburzeń odżywiania, rozważ rozmowę o swoich obawach. Wiele osób z zaburzeniami odżywiania może nie być gotowym do przyznania, że ma problem z odżywianiem – możesz nie być w stanie zapobiec rozwojowi zaburzeń odżywiania, ale współczucie może zachęcić tę osobę do szukania pomocy. Jakie są powody do niepokoju związane z nawykami żywieniowymi bliskiej Ci osoby? Wzorce żywieniowe oraz przekonania, które mogą sygnalizować niezdrowe zachowanie to: Znaczące może być opuszczanie posiłków i wymyślanie wymówek, żeby nie na restrykcyjną wersję diety uwaga poświęcona zdrowemu własnych posiłków i niejedzenie razem z rodziną. Wycofanie się z aktywności zamartwianie się lub narzekanie na bycie grubym i mówienie o przeglądanie się w lustrze w celu poszukiwania się spożywanie dużych ilości słodyczy czy pokarmów suplementów diety, środków przeczyszczających oraz produktów ziołowych w celu utraty na knykciach spowodowane wywoływaniem w trakcie posiłków w celu skorzystania z znacznie większej ilości jedzenia podczas posiłku niż jest to uważane są depresji, obrzydzenia, wstydu czy poczucia winy z powodu nawyków w tajemnicy. Jeśli podejrzewasz, że Twoje dziecko może mieć zaburzenia odżywiania, skonsultuj się z jego internistą, aby omówić swoje obawy. Kto diagnozuje i leczy zaburzenia odżywiania – gdzie szukać pomocy? Zaburzenia odżywiania zazwyczaj diagnozuje psychiatra, ale pomocna może być także wizyta u lekarza ogólnego. Zazwyczaj leczenie powinno przebiegać we współpracy wielu specjalistów: psychiatry, lekarza ogólnego, dietetyka oraz rodziny pacjenta. Zaburzenia odżywiania – kiedy udać się do lekarza? Jeżeli podejrzewasz u siebie, któryś z typów zaburzeń odżywiania udaj się do lekarza. Nieprawidłowe nawyki żywieniowe mogą skutkować poważnymi powikłaniami zdrowotnymi. Co jeść w przypadku zaburzeń odżywiania? Plan odżywiania w przypadku zaburzeń odżywiania powinien być dobrany indywidualnie, ze względu na typ zaburzenia oraz potrzeby pacjenta. Pomocna może być porada dietetyka, który ma doświadczenie z leczeniem zaburzeń odżywiania lub psychodietetyka. Czy istnieją ośrodki leczenia zaburzeń odżywiania w Polsce? W Polsce istnieją publiczne oraz prywatne ośrodki zaburzeń odżywiania, które zajmują się kompleksową pomocą. Jak zapobiegać zaburzeniom odżywiania? Działania profilaktyczne Na szczęście, dzięki pracy naukowców można wskazać wiele sposobów prewencji zaburzeń odżywiania, ważnych szczególnie w przypadku dzieci. Działania zapobiegawcze zaburzeń odżywiania to: Unikanie diet przy dziecku. Nawyki żywieniowe stosowane w domu mogą wpłynąć na relacje dziecka z jedzeniem. Wspólne spożywanie posiłków daje możliwość przekazania wiedzy na temat zdrowego relacje z dzieckiem. Kontakt z dzieckiem i rozmowy na temat zagrożeń dotyczących zaburzeń odżywiania mogą zapobiec przyszłym problemom. Możesz przestrzec dziecko przed stronami internetowymi, portalami społecznościowymi i możliwym wpływem środowiska szkolnego dziecka, które kreują anoreksję jako wybór stylu życia, a nie zaburzenie pozytywnego, zdrowego obrazu ciała dziecka, niezależnie od tego, jaki ma kształt czy rozmiar. Unikaj także krytykowania własnego ciała przy dziecku, a zamiast tego stosuj komunikaty odnośnie do szacunku i samoakceptacji, w celu budowania zdrowego poczucia własnej wartości. Rozmowa z internistą. Lekarz podczas przeprowadzania bilansu może zauważyć wczesne symptomy zaburzeń odżywiania i zadać pytania odnośnie do nawyków żywieniowych czy zadowolenia z wyglądu. Podsumowanie Nie ignoruj objawów zaburzeń odżywiania. Wczesne leczenie wiąże się z większym prawdopodobieństwem sukcesu w leczeniu, poprawą jakości życia i uniknięciem poważnych powikłań zdrowotnych, a nawet śmierci. Jeżeli masz dziecko, zwróć uwagę na pierwsze oznaki zaburzeń odżywiania, aby uniknąć rozwoju problemu. Odpowiednie leczenie może spowodować, że Twoja codzienność będzie wolna od zaburzenia i bardziej szczęśliwa. Źródła i przypisy: NCBI, P. Balasundaram, P. Santhanam, Eating Disorders, Kotwas: Występowanie zaburzeń odżywiania wśród uczennic szkół ponadgimnazjalnych, Psychiatr. Pol. 2020; 54(2): 253– Health Publishing, Bulimia: Symptoms, diagnosis and Clinical Methods: The History, Physical, and Laboratory Examinations. 3rd Center for Advancing Translational Sciences: Rumination disorder, icd10 – zaburzenia Crow: Treatment of Binge Eating Disorder, Curr Treat Options Psychiatry, nr 1(4): s. 307– Clinic: Bulimia nervosa - Diagnosis and Treatment. Harvard Health Publishing: Thomas, O. Wons, K. Eddy: Cognitive-Behavioral Treatment of Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder, Curr Opin Psychiatry. Nov; nr 31(6): s. 425– Food Intake Disorder: A Three-Dimensional Model of Neurobiology with Implications for Etiology and Treatment, University of North Carolina at Chapel Hill, Causes of Eating P. Winston, Eating Disorders and Diabetes, nr 20(8), s. Clinic, Eating Diagnostic criteria for Eating National Institute of Diabetes and Kidney Disease, Eating Disorders and the Patient with Diabetes. 4 miesiące ago Read Time: 5 minutes Zaburzenia odżywiania wpływają co najmniej 9% światowej populacji, która obejmuje około 30 milionów Amerykanów. więcej niż 10000 osób Co roku umiera z powodu zaburzeń odżywiania i to tylko w Stanach Zjednoczonych. Epidemia doprowadziła do: jeszcze w liczbie i ciężkości przypadków, zgodnie ze styczniowym badaniem opublikowanym w The Lancet Psychiatry. Osoby bliskie osobie z zaburzeniami odżywiania „odgrywają ogromną rolę w zwracaniu uwagi i identyfikowaniu potencjalnych czynników ryzyka lub oznak” – powiedział Alvin Tran, profesor zdrowia publicznego na Uniwersytecie New Haven w Connecticut. Tran prowadzi badania nad zaburzeniami odżywiania i obrazem ciała. Jedną z najłatwiejszych rzeczy, jakie możesz zrobić, jest zapytać, jak pomóc, powiedziała Joanne Hendelman, dyrektor kliniczna National Eating Disorders Alliance. Ale najpierw trzeba się nauczyć, dodała, bo niedostateczna wiedza może być szkodliwa. Oto, co jeszcze powinieneś wiedzieć o wspieraniu kogoś z zaburzeniami odżywiania. 1. Poznaj znaki Ponieważ wczesna interwencja jest kluczowa, powiedział Tran, ważna jest umiejętność rozpoznawania objawów zaburzeń odżywiania. Znajomość faktów na temat wagi, odżywiania i ćwiczeń może pomóc ci pomyśleć z kimś o wszelkich mitach, które podsycają jego nawyki, zgodnie z Narodowe Stowarzyszenie Zaburzeń Odżywiania. Oto kilka wspólne znaki Według NEDA, które mogą wskazywać na utratę wagi, rozmiar lub kształt ciała, a kontrola żywności staje się głównym problemem: emocjonalne i behawioralne Nadmierne uwzględnianie odzwierciedlenia postrzeganych wad Zaabsorbowanie wagą, jedzeniem, kaloriami, węglowodanami, gramami tłuszczu i dietą Odmowa spożycia określonych produktów spożywczych lub całych kategorii żywności Irytacja związana z jedzeniem z innymi Rytuały żywieniowe, takie jak spożywanie określonej żywności lub grupy żywności, nadmierne żucie lub nie dopuszczanie do kontaktu pokarmów Pomijanie posiłków lub jedzenie małych porcji Wycofywanie się z przyjaciół i zajęć silne wahania nastroju fizyczny – fizyczny Znaczący przyrost lub utrata masy ciała Skargi na problemy trawienne, takie jak skurcze żołądka, zaparcia i refluks żołądkowy Trudności z koncentracją Zawroty głowy, szczególnie podczas wstawania półomdlały Częste uczucie zimna Nacięcia i paznokcie w kostkach palców (od celowych wymiotów) Przebarwienia zębów, ubytki lub utrata zębów Sucha skóra, włosy i łamliwe paznokcie obrzęk pod uszami Cienkie włosy na ciele (puch) słabość Narodowe Stowarzyszenie Zaburzeń Odżywiania ma menu To znak ostrzegawczy każdego zaburzenia odżywiania, ale pamiętaj, że objawy nie zawsze mieszczą się w pudełku. 2. Podziel się swoimi obawami Według NEDA, jeśli chcesz skonfrontować ukochaną osobę o zauważonych znakach, powtarzanie tego, co chcesz powiedzieć, może pomóc złagodzić stres. Umów się na rozmowę w prywatnej lokalizacji. Zamiast pytać, czy ktoś ma zaburzenia odżywiania, oskarżać lub wydawać opinie, używaj realistycznych stwierdzeń „ja” na temat tego, co zaobserwowałeś. Może to oznaczać powiedzenie: „Hej, zauważyłem, że się skupiasz lub mówisz więcej o diecie” – powiedział Tran. lub „Zauważyłem, że jedzenie przy ludziach jest dla Ciebie niewygodne. Wiedz, że jestem tutaj, aby zapewnić to wsparcie, jeśli kiedykolwiek będziesz go potrzebować. ” Tran i Hendelman powiedzieli, że odejmowanie czyjejś wagi lub wyglądu rzadko jest właściwe lub pomocne. NEDA sugeruje, aby nie udzielać uproszczonych porad, takich jak „po prostu jedz” lub „po prostu przestań jeść”. „To jak pójście do kogoś, kto jest uzależniony od substancji lub kogoś, kto pali i mówi: 'Po prostu rzuć’” – wyjaśnił Tran. „To nie jest prosty proces i wiele razy spotkasz się z niechęcią, gdy będziesz publikować komentarze tak.” Przygotuj się również na reakcje obronne na twoje wykształcone rady. Niektórzy ludzie mogą się złościć, jeśli twoja świadomość zagraża ich szansom na uzyskanie tego, czego chcą od zaburzenia odżywiania. Jeśli tak się stanie, powtórz swoje obawy, ale nie na siłę – powiedz, że jesteś zainteresowany i zostaw otwarte drzwi do rozmowy – mówi Nida. 3. Zachęć ich do proszenia o pomoc Osoby z zaburzeniami odżywiania potrzebują profesjonalnej pomocy w powrocie do zdrowia. Jeśli nie mają lekarza ani terapeuty, ale chcą wyzdrowieć, możesz zaoferować pomoc w znalezieniu lekarza lub uczestniczenie w wizytach u nich. NEDA twierdzi, że uzyskanie skutecznego leczenia tak szybko, jak to możliwe, znacznie zwiększa szanse wyzdrowienia. Oto kilka zasobów: Krajowe Stowarzyszenie Zaburzeń Odżywiania: Ludzie w Stanach Zjednoczonych mogą z niego korzystać nada linia pomocy. Narodowy Sojusz ds. Zaburzeń Odżywiania: Użyj narzędzie wyszukiwania Dla amerykańskich ośrodków leczenia lub specjalistów. umysł: Ta organizacja zdrowia psychicznego wymienia źródła w UK. Nadzieja na zaburzenia odżywiania: Ta organizacja ma informacje na temat Zasoby międzynarodowe. Nie wierz po prostu, że twoja ukochana osoba spotka się z profesjonalistą – upewnij się, że to zrobi. 4. Przypomnij im, dlaczego chcą wyzdrowieć Niezależnie od tego, czy ukochana osoba chce podróżować, nawiązywać przyjaźnie, mieć dzieci lub robić karierę, może mieć cele, które udaremniło zaburzenie odżywiania. NEDA mówi, że przypominanie osobie o tej przyszłości może pomóc skupić się na dłuższym powrocie do zdrowia, a nie na dostrzeganych krótkoterminowych korzyściach z destrukcyjnego zachowania. Pomóż im ponownie połączyć się z ich wartościami i kim chcą być. 5. Unikaj oceniania ciała i jedzenia Powinieneś także unikać mówienia rzeczy, które mogą być seksowne – na przykład komentarzy typu „Wow, dostaniesz dwa ciasta?” lub „Czuję się teraz taki gruby”. „Osoba z zaburzeniami odżywiania konkuruje z innymi ciałami” – powiedział Hendelman. „Głos osoby jedzącej zaburzony mózg brzmi: „Nie możesz konkurować z tą osobą, masz większe ciało, jesteś zły, musisz przestrzegać diety tej osoby. ” 6. Utrzymuj wieloaspektową relację Hendelman ostrzegł, że jeśli wszystko, o czym rozmawiasz z ukochaną osobą, to zaburzenia odżywiania, ta osoba może Cię odepchnąć. Ogólnie rzecz biorąc, zaburzenia odżywiania to tylko wierzchołek góry lodowej, jeśli chodzi o to, co dzieje się z daną osobą – u ich podstaw mogą leżeć problemy, takie jak depresja, lęk, trauma lub niepewność. „Rozumiem, że ta droga osoba cierpi” – powiedział Hendelman. „Jedzenie i jedzenie to sposób, w jaki uśmierzają ból, tolerują niepokój lub radzą sobie z codziennymi czynnościami”. Czasami samo wykonywanie zabawnych zajęć i wspólne relaksowanie może zrobić dwie rzeczy: złagodzić wszystko, przez co przechodzi dana osoba i pokazać, że istniejesz, ale jej nie tłumisz. Ogólnie rzecz biorąc, wspieranie kogoś z zaburzeniami odżywiania wymaga cierpliwości, wykształcenia, zrozumienia, współczucia i życzliwości. Ale bądź stanowczy i „nie czekaj, aż sytuacja stanie się tak poważna, że ​​życie twojego przyjaciela będzie w niebezpieczeństwie” – mówi Nida. „Podróżujący ninja. Rozrabiaka. Badacz bekonów. Ekspert od ekstremalnych alkoholi. Obrońca zombie.” Phoebe Newman "Podróżujący ninja. Rozrabiaka. Badacz bekonów. Ekspert od ekstremalnych alkoholi. Obrońca zombie." Na czym polegają zaburzenia odżywiania?O zaburzeniach odżywiania u dzieci, młodzieży i dorosłych mówi się, gdy pojawiają się różnego rodzaju nieprawidłowości ze strony łaknienia, związane z problemami emocjonalnymi. Osoba chora stosuje rygorystyczne diety, kompulsywnie się objada, głoduje, a przy tym nadmiernie koncentruje się na jedzeniu i swojej sylwetce, poświęcając temu całą swoją uwagę. Jednocześnie odczuwa frustrację, lęk i inne dolegliwości psychiczne, związane ze spożywaniem pokarmów. Ważne jest, aby wcześnie rozpoznać i odpowiednio leczyć zaburzenia odżywiania. Skutki, które niosą, są bardzo niebezpieczne dla zdrowia i są skutki zaburzeń odżywiania?Skutki zaburzeń odżywiania mogą być fizyczne, psychiczne i społeczne. Powodują one nieprawidłowości niemal w każdej sferze życia. Utrudniają, a niekiedy uniemożliwiają, codzienne funkcjonowanie. Zwykle skutki zaburzeń odżywiania są tym poważniejsze, im więcej czasu mija od pojawienia się pierwszych objawów do otrzymania fachowej skutki zaburzeń odżywiania są zwykle widoczne jako pierwsze. Dotyczą one całego organizmu, ponieważ nieprzyjmowanie lub przyjmowanie zbyt dużej ilości pokarmu zaburza funkcjonowanie wszystkich układów ciała i narządów wewnętrznych. Pamiętaj, że skutki nie są takie same u wszystkich chorych. Niektóre z nich przez pewien czas mogą nie dawać żadnych jest skutkiem wielu zaburzeń odżywiania. Osoba, która głodzi się, eliminuje niektóre pokarmy lub stosuje rygorystyczne diety, nie dostarcza organizmowi wszystkich niezbędnych substancji odżywczych. W efekcie nie może on prawidłowo funkcjonować. Następuje szybka utrata wagi i wyniszczenie. Wówczas pojawiają się inne objawy i dolegliwości. Niedożywienie może prowadzić do hormonalneProblemy hormonalne przy zaburzeniach odżywiania wynikają z niedoborów substancji odżywczych. Brak niektórych witamin i pierwiastków zaburza pracę narządów wewnętrznych. Funkcją wielu z nich jest właśnie produkcja hormonów. Przy zaburzeniach odżywiania często obserwuje się problemy z tarczycą (głównie objawy nadczynności tarczycy), zmniejszenie wydzielania gonadotropin, nieprawidłowy poziom kortyzolu. Problemy hormonalne są przyczyną kolejnych nieprawidłowości, dolegliwości i senność, osłabienie, brak energiiZmęczenie, senność, osłabienie, brak energii są skutkami niedożywienia. Mogą wynikać także z problemów emocjonalnych i psychicznych, które są przyczyną zaburzeń odżywiania. Osoba chora często nie ma ochoty i siły na podejmowanie aktywności rekreacyjnej lub zawodowej. Z tego powodu nie jest też w stanie prawidłowo funkcjonować w (niedokrwistość)Anemia, czyli inaczej niedokrwistość, u osób z zaburzeniami odżywiania najczęściej jest skutkiem niedoboru żelaza lub witaminy B12. W efekcie dochodzi do nieprawidłowości związanych z produkcją czerwonych krwinek (erytrocytów). Możliwe objawy anemii u osób z anoreksją lub bulimią to: osłabienie, bladość skóry, szybka męczliwość, siniaki, zajady, nadmierna senność, apetyt na nietypowe rzeczy (np. na kredę).Wypadanie włosów i pogorszenie stanu ceryU osób z zaburzeniami odżywiania często można dostrzec zły stan skóry, paznokci i nadmierne wypadanie włosów. Pogorszenie się ich kondycji wynika z niedoboru substancji odżywczych, witamin i minerałów. Poprawa może nie być widoczna nawet kilka lat po wyleczeniu stomatologiczneProblemy stomatologiczne w zaburzeniach odżywiania najczęściej wynikają z niedożywienia i niedoborów substancji odżywczych. Do pogorszenia ich stanu bardzo szybko dochodzi u osób, które wymiotują (z powodu bulimii lub anoreksji bulimicznej). Dzieje się tak, ponieważ kwaśna treść żołądka uszkadza szkliwo i z płodnościąOsoby cierpiące na zaburzenia odżywiania mogą mieć problemy z płodnością. Wynikają one z nieprawidłowego poziomu hormonów. U kobiet zanika miesiączka i owulacja, przez co nie ma możliwości, aby doszło do zapłodnienia. Zaburzenia odżywiania prowadzą również do zaburzeń w sferze seksualnej, np. do znacznego spadku ze strony układu pokarmowegoSkutkiem zaburzeń odżywiania bardzo często są dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Osoba chora może cierpieć na częste bóle brzucha, wzdęcia, zaparcia, nudności. Intensywne wymioty, które są obecne przy niektórych problemach, powodują uszkodzenie ścian przełyku. Skutki zaburzeń odżywiania to również różnego rodzaju choroby przewlekłe. U chorych mogą pojawić się nadżerki na żołądku, refluks żołądkowo-przełykowy, osteoporoza, zaburzenia kardiologiczne, osłabienie mięśni. Osoby, które cierpią na kompulsywne objadanie się, są narażone na cukrzycę, otyłość i wszystkie powikłania z nimi związane. Zaburzenia odżywiania to poważny problem, którego nigdy nie można bagatelizować. Zdarza się, że choroba prowadzi do śmierci. Są to skrajne przypadki, ale, niestety, nie tak rzadkie. Na anoreksję umiera nawet 10–20% wszystkich skutki zaburzeń odżywianiaZaburzenia odżywiania u dzieci i dorosłych wywołują różne skutki często towarzyszy zaburzeniom odżywiania. Znaczne obniżenie nastroju może być związane z niedoborem substancji odżywczych. Dodatkowo osoby chore mogą mieć myśli samobójcze lub podejmować się różnego rodzaju zachowań autodestrukcyjnych (np. samookaleczenia). Pamiętaj także, że zaburzenia odżywiania bywają maską depresji, czyli jednym z jej głównych z pamięcią i koncentracjąBardzo częste są problemy z pamięcią i koncentracją. Niedobory składników odżywczych zaburzają prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego. Tego rodzaju skutki są odczuwane nawet wiele lat po wyleczeniu od alkoholuOsoby, które cierpią na zaburzenia odżywiania, często sięgają po używki. Alkohol lub narkotyki pomagają złagodzić złe samopoczucie psychiczne. Jednak jest to chwilowa i złudna ulga. Z czasem pojawiają się nowe problemy związane z uzależnieniem od substancji psychoaktywnych. Pamiętaj także, że istnieje alkoreksja (drunkoreksja) – zaburzenie odżywiania związane z ograniczaniem jedzenia na rzecz spożywania alkoholu bez obawy o tycie. Skutki zaburzeń odżywiania dotyczą także sfery społecznej. Osoba chora często izoluje się od innych osób. Z jednej strony pozwala jej to na uniknięcie niedozwolonych zachowań żywieniowych, z drugiej zaś umożliwia ukrywanie problemu oraz uniknięcie poczucia winy i można leczyć skutki zaburzeń odżywiania?Skutki zaburzeń odżywiania należy leczyć pod okiem specjalisty. Zwykle konieczna jest współpraca jednocześnie z kilkoma lekarzami. Pamiętaj, że proces wychodzenia z problemów jest trudny i długotrwały. Osoba chora musi chcieć zmian, ale także powinna otrzymywać odpowiednie wsparcie od bliskich osób. Postępowanie lecznicze zależy przede wszystkim od tego, jaki jest rodzaj i stopień zaawansowania skutków zaburzeń odżywiania. Często są one na tyle poważne, że wymagają farmakoterapii lub hospitalizacji. Pamiętaj, że w wielu przypadkach leczenie powikłań trwa do końca życia. Niektóre uszkodzenia narządów wewnętrznych są nieodwracalne i postępują mimo wyjścia z zaburzeń można zapobiegać skutkom zaburzeń odżywiania u dzieci i dorosłych?Aby zapobiegać skutkom zaburzeń odżywiania, konieczne jest wczesne rozpoznanie problemu i wdrożenie specjalistycznego leczenia. Osoby chore potrzebują psychoterapii, dzięki której rozwiążą problemy emocjonalne, nauczą się normalnie funkcjonować oraz naprawią swoją relację z jedzeniem. Nie jest to prosta droga, a samo rozpoczęcie terapii nie zawsze gwarantuje sukces. Zdarza się, że zaburzenia odżywiania powracają.